“P-please, maawa ka sa akin, Mr. Crawford…!” takot na takot ang lalaki habang gumagapang pabalik bago siya lumuhod sa harap ni Gerald, habang nanginginig siya sa sobrang takot. Naramdaman ni Gerald na siya ay isang panibagong tao pagkatapos ng tatlong araw nang huli silang magkita! Masyado siyang malakas! May utak naman ang lalaki at niya na hindi niya dapat ipagpatuloy ang pakikipaglaban kapag masyadong malakas ang kanyang mga nilalabanan. Ang magagawa niya lang ngayon ay tumakas kung gusto niyang makalabas nang buhay! "K-kung hindi mo ako papatayin, may sasabihin akong ng isang malaking sikreto sayo, Mr. Crawford!" Nag-aalangan na sinabi ng lalaki habang humihinga siya ng malalim. Gayunpaman, itinaas lang ni Gerald ang kanyang paa at tinapakan ang ulo ng lalaki. Napalunok ang lalaki bago siya nagsalita muli, "S-Sasabihin ko sayo ang lahat ng nalalaman ko basta't ipapangako mo sa akin na hindi mo ako papatayin...!" Susubukan na sana ng lalaki na kunin ang sandata na nakata

“Hin-Hindi ko ito sinasadya…!” sagot ng lalaking estudyante nang maramdaman niya ang mahapdi na sampal. Nakakakuha ng maraming atensyon ang babae at mabilis na nakaramdaman ng kahihiyan ang estudyante dahil napakaraming tao na ngayon ay nakatingin sa kanya. Alam ng estudyante na hindi niya pwedeng ma-provoke ang mga ganitong tao lalo na’t ang mga taong ito ay mayayaman. Dahil dito, nauutal siya sa matinding kahihiyan na nararamdaman niya. “‘Hindi mo ito sinasadya’?! Hindi mo ito sinasadya, pero basang-basa pa rin ang asawa ko sa alak, di ba?! Maliban na lang kung sasabihin mo na plano mong gawin ito!" angal ng asawa ng babae habang agad nitong sinipa ang bata sa tiyan! Sa isang sulyap, mapapansin ng lahat na ang kanyang asawa ay hindi ang tipo ng tao na pwedeng galitin. Dahil doon, nalulungkot ang lahat habang nakatingin sila sa bata na sinipa sa malayo. “Humph! Ang damit na ito ay nagkakahalaga ng mahigit sampung libong dolyar! Hindi ko na ito masuot ngayon! Mas mabuting bay

Ang iyak ni Huxley ngayon ay mas malakas kaysa dati at sobra siyang natatakot tungkol sa magiging kapalaran niya at ng kanyang pamilya. Ang kanyang pamilya ay hindi ganoon kayaman noong una, at alam niyang hindi madali para sa kanyang mga magulang na magtrabaho nang husto at suportahan ang pamilya. Pero ito ngayon si Chairman Harell! Sinasabi niyang dalhin niya ang kanyang pamilya dito at lumuhod sa harapan ni Mr. Lavington! Nanginginig ang bata sa takot habang nanghihina ang buong pagkatao niya! “Aalis kayo? Sa tingin mo ba magiging madali para sayo na umalis ngayon? Malapit nang magsimula ang conference, kaya huwag mong sayangin ang oras ko. Sa ngayon, kailangan mong tawagan kaagad ang lahat ng mga head mula sa iyong school at gayundin ang lahat ng miyembro ng pamilya mo. Ang lakas ng loob na saktan ang pinsan ko... Tama lang na gawin ko ito dahil sa ginawa mo!" ngumisi si Dixon. Takot na takot ang ibang estudyante kaya wala ni isa sa kanila ang nangahas na huminga ng masyadong m

Ang master ni Nacol ay desperadong sinubukan na ipagtanggol si Nacol noong panahong iyon, kahit na inutusan na siyang tumakas sa Gunter Manor para manghingi ng tulong! Sa puntong iyon, eighten na tao na ang napatay ng binata nang hindi man lang pinagpapawisan. Biglang natuklasan ni Nacol at ng kanyang master na marunong din pala siyang gumamit ng black magic! Ang kanyang magic ay nagmula sa isang kakaibang bulaklak na hawak niya sa kanyang kamay. Ilang sandali matapos tumakbo si Nacol, nakahabol sa kanya ang binata at kahit nilagay ang bulaklak sa kanyang dibdib! Pagkatapos ng pangyayari na iyon, naramdaman ni Nacol na parang hinihiwa ang kanyang kaluluwa at nakaramdam siya ng matinding pagkahilo. Gayunpaman, alam ni Nacol na hindi niya kayang payagan ang sarili niya na sumuko sa sandaling iyon. Kung tutuusin, hinihintay pa rin ng kanyang master ang iba pang miyembro ng pamilyang Gunter na dumating at iligtas siya. Dahil doon, ininda ni Nacol ang sakit at nagpatuloy sa paggapang

Halos gumaling na ang mga sugat ni Chester.Kaya dinala ni Gerald si Chester at ang sulat nang sila ay umalis papunta sa Qerton City pagsapit ng hapon.“Dumidilim na. Tama lang ba na pumunta tayo sa bundok ngayon?" tanong ni Chester.“Maghahanap muna tayo ng hotel na matutuluyan ngayong gabi. Pupunta tayo sa bundok ng maaga bukas!" Sagot ni Gerald habang nakatingala sa langit.Nilibot rin niya ang buong paligid ng Qerton City.Ito ay isang mountain city na napapaligiran ng hindi mabilang na matataas na bundok.Naghanap si Chester ng hotel para sa kanila bago siya nag-book ng dalawang magkahiwalay na kwarto.Matapos ilagay ang mga bagahe sa kani-kanilang kwarto, lumabas na silang dalawa para kumain sa isang simple at maliit na restaurant.Umorder sila ng ilang local specialty dish at bumalik sa hotel pagkatapos nilang mabusog.Ngunit sa oras na ito, ang receptionist sa front desk ay biglang tumawag sa kanila.“Sirs! Sorry talaga!” Lumapit ang receptionist habang nakangiti."A