Sa maliit na kamay ni Mindy na napakakinis at nag-iinit, hindi nagtagal bago nagsimulang maging kakaiba si Gerald. Bago pa man siya makapagsabi ng kahit anuman, gayunpaman, sinimulang siya ng paghatak ni Mindy sa ilang maliliit na mga dumi ng bato sa hardin kung saan nakaupo silang dalawa. "Alam mo, Sanderson, nagtataka ako kung bakit patuloy kitang hanapin na pamilyar ... Pagkatapos ng ilang pag-iisip, sa palagay ko ito ay dahil sa kung gaano katulad ang aming mga nakaraang karanasan ... Habang totoo na ako ay isang mayamang binibini na naging nakatira sa karangyaan sa buong buhay ko habang mayroon kang isang mahirap na nakaraan — kahit na nakaharap sa isang miserable na aksidente — pareho kaming pareho sa paraan na wala sa amin ang may tamang mga kaibigan sa buong buhay, ”paliwanag ni Mindy. Narinig iyon, simpleng tumango lang si Gerald nang bahagya. "Kinasuhan ko ang katotohanang iyon nang mas bata ako, alam mo ba? Maaaring hindi mo alam ito, ngunit dahil sa isang tiyak na

Hindi nakapagtataka kung bakit hindi niya sinasadyang nagkamali. Kung sabagay, natigilan si Gerald ng malaman na talagang may bahagyang nararamdaman siya sa kanya. Hanggang sa naalala ni Gerald, nagkaroon lamang siya ng kaunting pag-uusap kasama si Jasmine, kahit na inamin niya ang pagmamanipula sa kanya nang bahagya sa ilang mga insidente. Upang isipin na siya ay mapunta sa pagkahulog para sa kanya dahil lamang sa ... "Gayunpaman, nang ang Fendersons ay nagpunta sa pamilyang Crawford noong nakaraan, nalaman namin na nawala siya. Habang nagpadala ako ng maraming tao upang maghanap para sa kanya, medyo mahigit sa kalahating taon na ngayon ngunit wala pa ring balita tungkol sa kanya ... Paminsan-minsan pa rin ay iniisip ko kung umalis siya sa sarili niyang kasunduan .. . ”Sabi ni Jasmine sa medyo malungkot na tono. "... Anuman, tapos ka na?" tanong ni Jasmine sabay lingon nito kay Sanderson. Sa ganoon, tumango si Gerald bago sumenyas para makapagpahinga siya ng maayos. Nang mal

Ginawa niya ito dahil hindi sapat ang kalahating taon para baguhin ang kanyang mayabang na ugali. Tulad ng inaasahan, mahilig pa rin si Maia sa pagiging malapit sa mga taong may mataas na katayuan sa lipunan tulad nina Warren, Jasmine, at Mindy. Walang sinuman ang dapat manghusga sa kanyang ugali na iyon. Kahit pa ganoon, si Gerald ay masyadong abala sa pag-obserba sa kanyang paligid para mapansin ang mga kasuklam-suklam na tingin nila Maia at Isabelle. “Hoy Jasmine, tingnan mo iyon! Nakita mo ba ang mga maliliit na candies na hawak ng mga bata? Gustong-gusto ko ang mga ito! Nagtataka ako kung saan nila binili ang mga iyon!" maya-maya pa ay sinabi ni Mindy habang itinuturo ang bintana kung saan niya nakitang dumaan ang ilang mga bata. Ang grupo ay kasalukuyang nakaupo sa isang maliit na shop habang umiinom sila ng kape. "Oh, gusto mo iyon? Alam ko kung saan nila binebenta ang mga ito! Medyo malayo ito sa may bandang norte, pero dadalhin kita doon kung gusto mo!" sagot ni Maia.

Hindi makapaniwala si Gerald kay Maia habang nakatingin siya dito. Inakala niya noon na magkakaroon siya ng mas maayos na impression sa kanya pagkatapos siyang tulungan ni Gerald. Imahinasyon lamang niya ang lahat ng ito. Ang tanging nagawa lamang niya ay pilit na ngumiti habang nakatingin sa babaeng matigas ang puso. "Tama na 'yan. Walang kwenta kung pag-uusapan ang mga ganyang bagay ngayon. Ang mahalaga ay ang plano natin kung paano tayo makatakas!" sabi ni Warren. Pagkatapos niyang sabihin ito, biglang may nang bumukas ang pintuan na gawa sa bakal. "Pumasok kayong lahat!" Kasunod nito, humigit-kumulang thirty katao ang itinulak sa lugar. Ang mga ito ay binubuo ng mga bata at matanda. Lahat sila ay may mga sako sa kanilang ulo, pareho kung paano dinala sa lugar na ito ang kanilang grupo kanina. Nabigla si Jasmine nang matanggal ang mga sako. "Ano? Kayo? Nakuha rin nila ang iba?!" Sigaw ni Jasmine nang mabigla siya sa mga pangyayari. "Kinidnap ka rin pala, Miss! Walan

Malapit nang dumating ang gabi. Gayunpaman, ang katahimikan ng gabi ay nasira dahil sa napakalakas na pagsabog! Ang mga miyembro ng pamilyang Schuyler na kasalukuyang nasa lugar ay natulala habang pinapanood ang mga apoy na lumiliyab at sumasabog mula sa kanilang cellar. "Anong nangyayari?" Sigaw ni Noah nang mabigla siya habang katabi niya sila Berk at ang ilan pa. Silang lahat ay nakaupo sa isang malaking conference hall ng pamilyang Schuyler nang maganap ang pagsabog. "Master, may nangyaring masama! Ang cellar natin ay sumabog at makikita ang malakas na apoy doon!" Sumugod ang isang butler sa conference hall at summigaw siya kung saan naroon ang mga lalaking natulala sa pangyayari. "Ano?!" sagot ni Noah nang bahagyang kumibot ang labi niya. Mayroon siyang dahilan kung bakit galit na galit siya. Maraming mga taon na hindi ginamit ng pamilyang Schuyler ang kanilang warehouse upang mag-imbak ng mga hindi importanteng bagay. Ngunit ngayon, karamihan sa kanilang mahahalagang im