Nakatulog siya nang ilang oras, at habang natutulog siya ng medyo matagal na panahon, patuloy siyang nanaginip. Sa kanyang panaginip, kitang- kita niya na si Jane ay nakorner ng isang grupo ng mga tao at napilitang umakyat sa gilid ng isang bangin. Lumingon si Jane para tumingin sa bangin, bago ngumiti ng mapait sa mga taong sumusunod sa kanya at sinabing, "Ang tagal kong hinintay ang araw na ito. Napakaganda ng panahon ngayon kaya tamang- tama lang para tumalon ako. itong bangin! Ngunit makinig ka sa akin, Alex Poole! Ang isang bagay na pinaka- pinagsisisihan kong ginawa ay ang makilala ka at nananabik sa proteksyon na ibinigay mo sa akin. Dapat alam ko kung paano gumagana ang kapalaran. Dapat kong malaman na ang proteksyon na Ibinigay mo sa akin ay matatapos lamang ang isang bagay na labis akong nasaktan. Mas gugustuhin ko pang makulong habang buhay, o kaya'y mabugbog hanggang mamatay, kaysa makilala kita. kahit na hindi ako magalit sa pagiging insulto o bugbugin; at gayon pa man, Al

Kalaunan, si Alex na lang ang naiwang nakaupo sa kotse sa harapan ng bungad ng restaurant. Tumitig siya ng maigi sa restaurant habang lumilipas ang oras. Hindi kalayuan mula sa kanya ang isang hotel sa malapit, nakaupo si Lily sa bintana at sumisilip sa puwang ng kurtina, at naramdaman niya na parang tinutusok ang puso niya ng isang daan at libong mga karayom. Malakas na kinuyom niya ang kanyang mga kamao na halos bumaon na ang kuko niya rito habang galit na nakatingin at hindi niya mapigilang mangngalaiti, "Bwisit ka, Jane! Ano bang mayro'n sa'yo, huh? Katulong ka lang! Laruan ka lang! Bakit sobrang may pakialam sa'yo ang fiance ko sa punto na maging sobrang emosyonal siya ngayon?? Bwisit! Sinusumpa kita, Jane, mamatay ka na! Hindi! Hindi kita kailanmang hahayaang maging masaya! Hindi ka dapat maging masaya!"Walang nakakaalam na pumasok si Lily mula sa isang hotel room sa kabilang kalsada, hindi kahit si Alex, dahil na kay Jane ang buong pokus niya. Sa tanghaling 'yon, miserable

Lumiwanag ang mukha ng matandang babae nang makita ang lahat ng mga pagkain sa bag. Nanatili siya sa South City noon at dating manager ang anak niya sa isang factory, pero kahit na gano'n, hindi siya nagkaroon ng maraming pagkakataon na makatikim ng isang mamahaling pagkain. "Ma, kailangan mong kumain kahit kaunti 'pag nainit namin 'to mamaya. Kailangang kumain ng matatanda ng mas maraming hipon para makakuha ng maraming calcium.""Oh, oh, sige, sige! Itabi muna natin yung veggie tacos. Kakainin na lang natin 'to kapag wala na tayong makain sa ibang araw," sagot ng matandang babae nang naluluha dahil sa tuwa. Ang tatlong kaanak ay ininit nang masaya ang mga pagkain habang inoobserbahan ni Alex ang lahat gamit ang pares ng binocular mula sa kanyang sasakyan na naka-parke sa labas ng hostel. Mayroong mga bintana sa parehong lugar ng kwarto at kaya, mabilis niyang makita ang lahat ng nangyayari sa loob. Nabalot ang puso niya ng sakit ulit habang pinagmamasdan kung gaano kasaya ang

"..." Kung sa ibang oras lang 'to, sasalubungin ni Sebastian ang madamdamin niyang imbitasyon, pero hindi ngayon. Kung tama ang hula niya, kailangan niyang magpigil. Tinulak niya ng marahan si Sabrina palayo. "Magpakabait ka, Sabrina. Hindi ngayon!"Agad siyang nagsimulang umiyak ulit. "Hindi... Hindi mo na ba ako mahal, Sebastian? Hindi mo na ba ako gusto?" Ngumuso siya nang may mahinang eskpresyon na walang bahid ng kabangisan na pinakita niya noong nakaraang buwan kung saan plano niyang makipaghiwalay at magkaroon sila ng diborsyo. "..." Hindi sumagot si Sebastian. Ano bang dapat niyang sabihin? Inisip niya na baka buntis si Sabrina, at 'yon ang dahilan kung bakit siya naging emosyonal? Kung pupunta sila para magpatingin ng katawan at lumabas na mali pala siya, hindi ba na mas lalong iinit ang ulo ni Sabrina 'non? Hindi niya hiniling ng sobra na mabuntis si Sabrina. May Aino na sila, kaya hindi na mahalaga kung hindi na sila magkaroon ng pangalawang anak. Pero, ang emosyon at pis

Mga alas dos ng tanghali nang nakatanggap siya ng tawag mula kay Jane. Gulat na sinagot ito ni Sabrina, "Medyo napapadalas na tawag mo sa'kin nitong nakaraan, Jane."Kaswal na humalakhak si Jane. "Hindi na ako matatakot tawagan ka simula ngayon, Sabrina. Hindi na ako magtatago kay Alex.""...""Kung mayro'ng krisis, simpleng kailangan nating resolbahin ito. Walang problema na sobrang lala na hindi natin kayang resolbahin," nangingiting sabi ni Jane. Maririnig ang pagkalugmok sa tono ni Jane at may pakiramdam si Sabrina na nagpapaalam na si Jane, agad nagtanong si Sabrina, "Jane, mayro'n ka bang--""Wala," pinutol siya ni Jane at sabi, "May maganda akong balita sa'yo. Nakahanap ako ng trabaho bilang taga-hugas ng pinggan sa restaurant. Nagpapahinga lang ako ngayon dahil tapos na akong hugasan ang mga hugasin. Mayro'n pa akong mabuting bagay na gustong sabihin sa'yo.""Ano 'yan, Jane?" kuryusong tanong ni Sabrina. "May nakita akong napakadaming tira-tira sa tanghali, at bago pa