Gayunpaman, nasa delikadong sitwasyon siya ngayon. Imposibleng mapanatili niyang buhay si Henry nang mag-isa. "Ipaghihiganti kita, Henry." Nang may seryosong ekspresyon, sinara ni James ang mga kamao niya. "Hindi ko mapapatawad ang taong nasa likod nito. Magpahinga ka lang dito. Tatawagin ko ang atensyon ng mga kalaban. Kumapit ka lang. Darating ang reinforcements sa pagsikat ng araw. Kapag dumating ang oras, ibabalik kita sa Cansington." Binuhat ni James si Henry at naglakad papunta sa pinakamalalim na parte ng kweba. Sa wakas, nakahanap sila ng isang tagong lugar at tinago si Henry doon. Pagkatapos nito, tinanggal niya ang kahit na anong natitirang amoy at bakas na naroon. Alam ni James na may dalang military dogs ang kalaban. Kapag nagawa nila siyang mahanap, mamamatay si Henry. Hindi nila malalaman ang kinaroroonan niya kung tatanggalin niya ang amoy ni Henry. Pagkatapos tiyakin na maayos na ang lahat, mabilis siyang umalis. Umalis siya sa batong kweba at nagpun

Kailangan niya itong tapusin kaagad. Sa isang lundag, tumalon siya sa kanila. Rat-tat-tat!Nagpaulan ng bala ang squad bago pa man siya lumapag. Gayunpaman, kaagad silang napatay. Sumugod si James at nagsimulang kunin nag mga supplies nila—mga baril, bala, granada, at tool kits. "Banda roon!" "Dali!" "Ang Black Dragon!" Nagpaputok ang lahat. Mas maraming tao ang lumapit sa tunog ng kaguluhan. Pagkatapos, dumating ang mga helicopter. Walang habas na bumaril ang mga machine gun sa paligid para patumbahin si James. Pagkatapos makuha ang supplies, maliksing iniwasan ni James ang mga bala. Tumalon siya nang mataas sa ere papunta sa isang puno at tumalon sa malagong dahon. Pagkatapos ay tinago niya ang sarili niya sa tuktok ng punong may taas na tatlompung metro. Lumipad ang mga combat aircraft sa langit. Naningkit ang mga mata ni James sa eksena. Wala siyang pagkakataon na makalabas sa pagpapalibot nila basta't nasa paligid sila. Isang comb

Palaging nakamasid si James para sa pagkakataon na umatake sa kanyang mga kalaban. Sa loob lamang ng isang oras, nakapagpabagsak na siya ng tatlumpung helicopter. Sa mga sandaling iyon, iilan na lang ang natitira sa mga ito. Dahil sa wala na ang spotlight na pwede magbunyag ng kanyang lokasyon, naging madali na para kay James na kumilos. Nagawa niyang makarating sa kampo at dahan-dahan na nakaakyat ng Mt. Thunder. Pagsapit ng alas singko ng umaga, narating ni James ang tuktok ng bundok. Ang central command ay nababantayan lamang ng ilang daang sundalo. Ang pangunahing pwersa ay nasa kasalukuyang nasa kabundukan at naghahanap kay James. Naglabas si James ng isang machine gun na may silencer at nagpaputok. Bumagsak ang mga sundalo na parang mga patay na langaw. Kasabay nito, sa loob ng central command… Ang mga heneral mula sa twenty-eight-nations alliance ay nasa gitna ng isang mainit na diskusyon. “General McDonald, hindi namin matunton ang kinaroroonan ng Black

”Ano?! Ang Heneral ay nandito sa Southern Plains?” “Kailan pa?” “Bakit hindi ako naabisuhan?” Subalit, hindi nagbigay ng paliwanag si Levi. Tumayo siya malapit sa bintana at tahimik na naghintay. Dahan-dahan na sumikat ang araw sa may malayo, na nagpaliwanag na madilim na kalangitan. Tinignan niya ang kanyang relos. Alas siete na ng umaga. Gamit ang hawak niyang walkie-talkie, ibinigay na niya ang utos, “Sugod!” Ang tunog ng mga trumpetang pandigma ay umalingawngaw sa buong military region. Libu-libong mga combat aircraft ang lumipad. Kasunod nito, hile-hilerang mga tangke, armored vehicles, at mga sasakyan ang umalis ng may nakakatakot na formation papuntang Mt. Thunder Pass. At sa mga oras din na yun, nasa labas naman si James ng central command sa tuktok ng Mt. Thunder. Bukang liwayway na. Kung umayon ang lahat sa plano, ngayon ay pinalusob na ni Levi ang kanilang hukbo. Bumalik siya sa loob ng silid. Habang nakatingin sa mga heneral, kinausap niya a

“Huh?” Si David, na nakaupo sa sopa ng nakatulala, ay napalundag sa gulat. Tensyonado ang katawan niya, at nangingintab sa pawis ang kanyang noo. Gusto siyang tanungin ni Thea tungkol sa mga balita na kumakalat sa internet. Nang makita niya ang kakaibang reaksyon nito, napasimangot siya at nagtanong, “Anong problema mo? Halos wala ka sa sarili mo nitong nakalipas na dalawang araw.” “W-Wala lang to.” Mabilis na umupo si David. Wala siyang lakas ng loob na magsalita kahit na dalawang araw na ang nakalipas. Nag-aalangan siya na sabihin katy Thea ang katotohanan na nagsalin siya ng limang daang milyong dolyar mula sa bank account nito, o kaya ang tungkol sa kung paano siya nanghiram ng walong daang milyong dolyar na halaga ng loan mula sa mga loan sharks. Wala namang kumatok sa kanilang pinto nitong nakalipas na dalawang araw. Akala niya ay natakasan na niya ito. Hindi man lang nagsuspetya si Thea. Tumayo siya at naupo sa tabi ni David. Pagkatapos ay tinanong niya i